در بحث ماهیت قرار کفالت ابتدائا باید تعریف درستی از آن داشته باشیم:

قرار کفالت، از جمله قرارهای تامین به شمار می رود. طبق ماده 217 قرارهای تامین به قرارهایی اطلاق می شود، که با هدف دسترسی به متهم و پیشگیری از فرار یا مخفی شدن وی صادر می گردد. از جمله دلایل دیگر برای صدور قرار تامین می توان به تضمین حقوق بزه دیده جهت جبران ضرر و زیان وی اشاره کرد.

به طور کلی صدور قرارهای تامین تنها پس از تفهیم اتهام متهم و انجام تحقیقات لازم صورت می گیرد. شرط ضروری برای صدور قرارهای تامین از قبیل قرار کفالت، وجود دلایل کافی جهت انتساب جرم به متهم است.

صدور قرار کفالت به معنای این است که یک نفر به عنوان کفیل، مسئولیت حاضر نمودن متهم در مراجع قضایی را به عهده می گیرد. صدور قرار کفالت ضمن تعیین وجه الکفاله انجام می گیرد. وجه الکفاله مبلغی است که کفیل متعهد می شود در صورت ناتوانی از حاضر نمودن متهم در مدت زمان معینی، پرداخت کند یا از اموال وی برداشت شود

در بحث شرایط قانونی کفیل آنچنان که در قانون آئین دادرسی کیفری بیان شده است، ملائت (توانایی مالی کفیل برای پرداخت وجه الکفاله) باید برای بازپرس محل تردید نباشد.

چنانچه بازپرس توانایی مالی کفیل را احراز نکرد، باید مراتب را به صورت فوری به اطلاع دادستان برساند. دادستان مکلف است به موضوع ملائت کفیل در همان روز رسیدگی نماید. تشخیص دادستان در این مورد برای بازپرس لازم الاتباع است

همچنین لازم بذکر است که مبلغ کفالت یا وجه الکفاله با توجه به میزان مجازات قانونی عمل و خسارات وارده به شاکی و سایر علل و عوامل مؤثر مانند شخصیت متهم، سابقه  کیفری متهم و وضعیت جسمی او در نظر گرفته می شود