در قانون آیین دادرسی کشور ماانواع دعاوی تصرف مورد بررسی قرار گرفته که عبارتند از دعوای تصرف عدوانی ، دعوای ممانعت از حق و دعوای مزاحمت . در واقع به دلیل اینکه این سه نوع دعوا قواعد مشترکی با یکدیگر دارند ، قانونگذار آنها را تحت عنوان دعاوی تصرف شناسایی کرده است . البته این دعاوی با یکدیگر متفاوت اند
دعوای مزاحمت :
دعوای مزاحمت به عنوان یکی از دعاوی تصرف است . به موجب ماده 160 قانون آیین دادرسی مدنی ، دعوای مزاحمت عبارت است از دعوایی که به موجب آن متصرف مال غیر منقول درخواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می نماید که نسبت به متصرفات او مزاحم است ؛ بدون اینکه مال را از تصرف متصرف خارج کرده باشد " . به عنوان مثال ، اگر شخصی ناودان ملکی را که در تصرف دارد ، طوری قرار دهد که آبریز آن در ملک مجاور باشد ، متصرف ملک مجاور می تواند علیه او دعوای مزاحمت اقامه کند
اثبات دعوای مزاحمت:
بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی ، اگر شخصی مدعی مزاحمت دیگری در ملک خود باشد ، می تواند دعوای مزاحمت اقامه کند . در این دعوا ، دادگاه تنها به بررسی این مطلب می پردازد که تصرف سابق خواهان بدون هیچ گونه مزاحمتی بوده است ولی اکنون خوانده مزاحمت ایجاد کرده است . در صورت احراز این دو مطلب ، و اینکه " مزاحمت " خوانده بدون رضایت خواهان و به صورت غیر قانونی بوده است ، می توان به اثبات دعوای مزاحمت پرداخت و دادگاه حکم به رفع مزاحمت صادر خواهد کرد
